bali

Bandung en Bali
As we speak zit ik op het strand aan de verse kokosnoot en heeft Daan net weer een bezoekje aan de wc gebracht. Zijn diarree ging niet over dus heeft ie hier op Bali bij de plaatselijke apotheker eensntibioticakuur gekregen. Nu is de diarree over maar komt het er aan de andere kant uit... Laten we hopen dat het de bijwerkingen van de antibiotica zijn!

Daan heeft jullie vorige week uitgebreid verslag gedaan van zijn indrukken tot nu toe, dus nu is de eer aan mij:

Werk
Ik kan zeggen dat ik eindelijk een beetje gewend ben op kantoor. Wat gaat alles er hier anders aan toe zeg! Ik heb nooit echt een fatsoenlijke introductie of rondleiding gekregen dus het was een ware ontdekkingsreis om erachter te komen wie waaraan werkte en hoe de lijntjes lopen. Het is denk ik geen onwil, maar organisatorisch inzicht is niet een van de kwaliteiten van de Indonesiërs. Eten daarentegen wel, en vooral laten eten! Om de haverklap komen mijn kamergenootjes aanzetten met allerlei lekkers dat ik mag proeven. Gefrituurd uiteraard, want daar zijn ze hier goed in.
Maar goed, mijn eerste taak is dus om de database voor de tuberculose meningitis patiënten enigszins op orde te brengen. Want grof gezegd is die nu een rommeltje. Als ik dat samen met mijn database collega's voor elkaar heb kan ik aan de slag met de data om de vele onderzoeksvragen die er liggen te helpen beantwoorden.


(en hier stopte carolien met tikken omdat ik dus een paar keer een onderonsje had met de prullenbak op het mannentoilet bij resto seaside op Bali. De prullenbak heeft gewonnen...)

Ik (daan) lig maar weer eens op bed terug in Bandung. Toen Carolien dit stukje begon te typen gisteren voelde ik me dus niet al te denderend wat al vrij vlug veranderde in volkomen ruk. 'Gelukkig' vlogen we die avond terug en konden we ons huisje al niet meer in dus ik zat in een redelijk penibele situatie. Maak er zelf maar een voorstelling van. Ik ben hier nu bijna 3 weken, helft ervan heb ik pruttelend, murmelend en strompelend hier doorgebracht. Maar genoeg geklaagd! Er zijn ook mooie dingen :)

Nadat vorig weekend Thomas en Leonie op bezoek waren geweest in Bandung ( Fijn vooral ook dat Thomas een week lang met dezelfde klachten heeft rondgelopen als ik. De dames hadden nergens last van....)
gingen we nu naar Bali. Het is in het Islamitische deel van Indonesie nu groot feest en daaraan gekoppeld vakantie. Mooie gelegenheid dus om een trip te boeken naar Bali.
We vlogen van Bandung naar Denpasar en ik heb nog nooit zo'n volstrekte chaos gezien op een vliegveld. controlepoortjes waar niet echt wordt opgelet, fouilleren onder de knie is niet noodzakelijk, bij de incheckbalie drie mensen tegelijkertijd helpen die naar verschillende bestemmingen moeten terwijl je ook nog met geld bezig bent en de bagage moet afhandelen. Kan allemaal. Ongelofelijk. Onwerkelijk. Maar typisch Indonesie. Alles chaotisch en zonder structuur. Moet er een weg worden opgebroken, dat kan, maar dan wel met een hamer en een beitel en dan de hele dag op je hurken op gewapend beton meppen. REGEL IETS FATSOENLIJKS!!

Bali dan.
Wat een paradijs. Zon, zee, vriendelijke mensen, ontspannen, geen moskeeen midden in de nacht, relatief schoon. Echt onthaasten dus. We hebben heerlijk aan zwembad gelegen, goed gegeten, hebben een scooter gehuurd en zijn van Seminyak naar Ubud gereden. Dat is een ritje van 30 km maar dan zonder borden. Dus op mijn googlemaps een beetje er naartoe gekacheld en links en rechts wat vragen. Terug hetzelfde alleen toen was mijn batterij op. Dus toen helemaal op de gok beetje rijden. Is allemaal goed gekomen en het was geniaal. Ubud heeft een aantal tempels en sacred monkey forest. Ook weer een wereld op zich.

Op onze een na laatste dag zijn we gaan surfen. Hier gaan de verhalen wat uiteen lopen.
We hebben het beide nog nooit gedaan dus het was even spannend of we het snel op zouden pikken. We hadden allebei een docent/ lifeguard. Ik ging als de brandweer: meteen staan, nauwelijks vallen, supervet.
Carolien was precies tegenovergesteld. Veel water happen en drie keer overeind gebleven. Dat was dus wat minder.
Die avond kreeg carolen gelukkig te horen dat haar ingediende voorstel voor haar onderzoek door de eerste ronde is, dus het werd toch nog gezellig. Veel te decadent uit eten geweest bij Ku De Ta. Strandtent aan zee, magistraal eten, goede cocktails. Wederom: good times.

Toen dus terug.
Op Denpasar was het allemaal beter geregeld qua vliegveld en na een niet heel behouden vlucht voor mij, kwamen we weer aan in Bandung. Vlug terug naar huis, om daar voor een afgesloten deur te staan en niemand die er verder is. KAK. Ik had al een openstaand raam gevonden (t was 1 uur 's nachts, moe, ziek, geen zin in dit gezeik), toen carolien met de buurman en een sleutel aan kwam zetten. Toch nog naar binnen dus. Maar t is wel heel goed dat we dit weekend gaan verhuizen.

Zo. Tot zover!

x
Carolien en Daan