bandung 1

Dag allemaal,

Carolien zit hier nu precies een maand en heeft nog geen tijd gehad om veel contact te onderhouden met 'thuis'. Van 's ochtends tot 's avonds is ze aan het werk, aan het eten met collega's en op pad in Bandung. Daar later meer over.

Ik ben er nu een week. Waar Carolien als de brandweer gaat, lig ik al in de lappenmand. Azie heeft me welkom geheten om het zo te zeggen.... Sinds eergisteren nacht ben ik zeer goede vrienden met de wc geworden.

Dat geeft me wel mooi de gelegenheid om jullie een update te sturen.

wonen
Wat een wereld is Bandung. In niets te vergelijken met Nederland. Het is druk, lawaaiig, vies, warm, goedkoop, vriendelijk en overweldigend.
Nu moet ik wel zeggen dat de plek waar me momenteel wonen niet aan bovenstaande criteria voldoet. We wonen in 1 van de huizen van dokter Bachti, de begeleider van Carolien. 'Ons' huis wordt normaal gesproken gebruikt als laboratorium. Dat wil zeggen dat dat nu eigenlijk nog zo. In de kelder zit een lab en overdag werken daar mensen, wij zien ze echter nooit en wat daar nou precies gebeurt, ik weet het niet. Wat vervelender is is dat het huis ook wordt gebruikt als congrescentrum en als hotel voor mensen die hier komen werken (vermoeden we). Tel daarbij op dat we ook nooit weten of er mensen komen en hoeveel, Indoensiers heel vroeg beginnen te leven (en dan heeeeel veel herrie gaan maken), we geen sleutel van onze kamer hebben en Carolien zelfs al een keer een weekend weg moest; kortom we gaan hier verhuizen. We hebben al een nieuwe plek bij een collega van Carolien. Ook een prachtplek in een Kampong (wijk) op een heuvel. Foto's komen als we dr zitten over een week of wat.

werk
Carolien is aan het werk bij het Hasan Sadikin ziekenhuis. Ze zit daar op een weinig inspirerende plek te werken aan een enorme databank omtrent tbc. Het is hier allemaal zo volstrekt hopeloos bijgehouden dat Carolien is ingevlogen om mee te helpen. Lijkt me ook niet onverstandig. Het is ook nog eens van groot belang omdat enorm veel mensen hier TBC hebben. Ik zal Carolien vragen om uitleg te geven, want ik kan dat niet goed genoeg.
Zelf ben ik gisteren voor het eerst bij BIS geweest. De Bandung International School. Prettige plek met vriendelijke mensen. In niks te vergelijken met t Candea. Op deze school zitten 200 leerlingen, maar dan wel vanaf kleuterklas tot laatste jaar middelbare school. Kortom: kleine klassen met veel aandacht. Docenten komen, net als de leerlingen, overal vandaan: Amerika, Australie, Frankrijk, Indonesie, Nederland, China, Spanje. De voertaal is Engels en ik merk dat me dat nog goed afgaat.

vervoer/ verkeer
Om bij ons werk te komen nemen we hier de 'Angkot'. Een soort taxibusje, maar dan zonder enig comfort. Het zijn omgebouwde busjes en pick-ups, je steekt je hand op als ze aankomen dan stoppen ze en als ze eruit wil roep je kiri (links) en gaat t wagentje onmiddelijk naar de kant. je drukt de bestuurder geld in de hand (omgerekend 20 cent) en je wipt eruit. Voor mij zijn de wagentjes veel te klein, zoals alles hier, dus voor de locals is dat nogal grappig. Zeker omdat hier heel weinig blanken zijn.

daarnaast is een mogelijkheid om een ojag (ojack) te pakken. een scootertaxi. Die vliegen door alle kleine straatjes en steegjes heen. spectaculair en snel, maar wel stuk duurder (2 euro nog niet heel duur maar toch).
over die scooters kan je een boek apart schrijven. het zijn er zo ontzettend veel en ze doen maar wat. links en rechts inhalen, op de verkeerde weghelft rijden (doen auto's ook). levensgevaarlijk op het oog. toch heb ik nog geen ongelukken gezien. het lijkt dus te werken. zelf ben ik op zoek naar een scooter om naar school te komen. ik ga me er dus ook instorten. lijkt me heel gaaf :)

komend weekend is een van de weinige vakantie momenten in indonesie. carolien en ik gaan van vrijdagnacht tot dinsdagavond naar Bali :D
Hoop dat ik me dan weer beter voel....
We zijn ook daar weer heel benieuwd naar.

Foto's komen vast nog wel.Kijk anders af en toe op facebook.


x
carolien
daan